Σ’ ευχαριστώ, και τώρα φεύγω, καληνύχτα.
Θα γίνει πάλι τ’ αύριό σου σαν το χτες.
Όσα μου έμαθες εσύ μες σε μια νύχτα
δε θα τα μάθαινα, κι αν ζούσα τρεις φορές.
Σ’ αυτό το βούρκο που σε ρίξαν δεν ταιριάζεις
κι όσα ονειρεύτηκες ποτέ δε θα τα βρεις.
Μ’ ένα λουλούδι που δεν το ποτίσαν μοιάζεις,
μ’ ένα παιδί που όλοι του λέγαν “δεν μπορείς”.
Δεν ξέρω, ίσως να μ’ αγάπησες στο βάθος,
κάποια φωνή φωνάζει μέσα μου γι’ αυτό.
Και κάποια άλλη μου φωνάζει “κάνεις λάθος”,
μα όπως και να ’ναι, τελικά σ’ ευχαριστώ.
Θα υποφέρω, ίσως και θα υποφέρεις,
θα μου χτυπούν την πόρτα και θ’ αδιαφορώ.
Μα όταν χτυπάει το τηλέφωνο, θα ξέρεις
ότι ποτέ, ποτέ ξανά, δε θα ’μαι εγώ.
Στις προσευχές μου θα παρακαλώ το βράδυ
να ’ρθει για σένα ένας καλύτερος καιρός.
Σε συγχωρώ για όσο μου ’δειξες σκοτάδι,
συγχώρεσέ με που δε σου ’δειξα το φως.
Δεν ξέρω, ίσως να μ’ αγάπησες στο βάθος,
κάποια φωνή φωνάζει μέσα μου γι’ αυτό.
Και κάποια άλλη μου φωνάζει “κάνεις λάθος”,
μα όπως και να ’ναι, τελικά σ’ ευχαριστώ.
