Σαν πληγή από σουγιά
κατακόκκινη βαθιά αγάπη
κάθετη μου χαρακιά
τατουάζ σε κουβαλώ
σε χαϊδεύω, σου μιλώ
αγάπη στην παράνοια κυλώ
Γιατί ξέρω καλά
από λάθη πολλά
σ’ έχω χάσει
Μια συγνώμη και δυο
κι εκατό να σου πω
τι θ’ αλλάξει
Όσο κι αν σ’ αγαπώ
δεν θα ‘ρθω να σε βρω
αν δεν σκοτώσω
τον κακό μου εαυτό
που σε πλήγωσε τόσο
Σαν αδιάκοπη βροχή
με χτυπάει ενοχή
ας ήταν η ψυχή μου να πλυθεί
και με δάκρυα καθαρά
περπατώντας τα νερά
να σου ‘φερνα ποτάμια από χαρά
Γιατί ξέρω καλά
από λάθη πολλά
σ’ έχω χάσει
Μια συγνώμη και δυο
κι εκατό να σου πω
τι θ’ αλλάξει
Όσο κι αν σ’ αγαπώ
δεν θα ‘ρθω να σε βρω
αν δεν σκοτώσω
τον κακό μου εαυτό
που σε πλήγωσε τόσο
