Μεσοβδόμαδο, κάθε απόβραδο,
Σε θυμάμαι και βασανίζομαι
Κι η Παρασκευή, μέρα θλιβερή,
του φινάλε μας η παραμονή
Κάθε βράδυ του Σαββάτου
Κλαίω κι είμαι του θανάτου
Εξαιτίας σου
Τέτοια μέρα βγαίναμε έξω,
Τώρα μόνος πώς ν’ αντέξω
Την απουσία σου
Πέμπτη το πρωί, λίγη συννεφιά,
Μία γεύση από, από μοναξιά
Κι η Παρασκευή, μέρα βροχερή,
Κλαίει κι ο Θεός που είμαι μοναχός
Κάθε βράδυ του Σαββάτου
Κλαίω κι είμαι του θανάτου
Εξαιτίας σου
Τέτοια μέρα βγαίναμε έξω,
Τώρα μόνος πώς ν’ αντέξω
Την απουσία σου
