Υπνωτισμένη από εκείνο το φιλί σου
Στήλη άλατος με άφησες εκεί
Καιρό ζαλισμένη από εκείνη τη ματιά σου
που σαν μέλισσα μου άφησε κεντρί
Στην ταράτσα θα βγω
Να φωνάξω τ ’όνομά σου
Δυνατά ν’ ακουστώ
Μακριά ως τη δικιά σου
Κι έναν χαρταετό
Θα αφήσω απ’ τα χέρια
Την αγάπη αυτή
Να την πάει στ’ αστέρια
Σ’ ένα τριάρι, έχω μείνει ξεχασμένη
Το δικό μας το λουλούδι δεν ανθεί
Κοιτώ το φεγγάρι, φέρνω σκέψεις και εικόνες
Που σκορπήσαν σαν αέρας και βροχή
Στην ταράτσα θα βγω
Να φωνάξω τ’ όνομά σου
Δυνατά ν’ ακουστώ
Μακριά ως την δικιά σου
Κι έναν χαρταετό
Θα αφήσω απ’ τα χέρια
Την αγάπη αυτή
Να την πάει στ’ αστέρια
Στην ταράτσα σου βγες
Για να βγει και ο ήλιος
Να φωτίσει αυλές
Να ζεστάνει κι ο Απρίλιος
Φώναξε «σ’αγαπώ»
Κι ας ξυπνήσεις την πόλη
Η αγάπη αυτή
Είναι μία και μόνη
