Σαν δένδρο που μαράθηκες
είσαι στα γηρατειά σου
μεγάλωσες, με βάσανα,
μανούλα τα παιδιά σου.
Σαν έσβησ’ ο πατέρας μας
από την άλλη μέρα,
τα `φερες βόλτα μια χαρά,
τιμόνι κράτησες γερά
και σαν το βράχο στάθηκες
στη θέση του πατέρα.
Βαθειές ρυτίδες, μάνα μου,
έχει το πρόσωπό σου,
δεν είχες άνθρωπο να πεις
τον πόνο τον δοκό σου.
Σαν έσβησ’ ο πατέρας μας
από την άλλη μέρα,
τα `φερες βόλτα μια χαρά,
τιμόνι κράτησες γερά
και σαν το βράχο στάθηκες
στη θέση του πατέρα.
