Είναι σίγουρο καρδιά μου ότι κάτι γίνεται,
πως τα βράδια το φιλί σου σ’ άλλα χείλη δίνεται,
Μη μου λες πως τα ‘χω χάσει κι ότι τα φαντάζομαι,
είναι άδικος ο κόπος, δεν παραμυθιάζομαι…
Σαν ελληνική ταινία,
που την έχω ξαναδεί,
η δική μας ιστορία
μου’ χει φάει τη ζωή,
Σαν ελληνική ταινία
που την είδα κι έκλαψα
στη δική σου υποκρισία
τώρα τέλος έγραψα…
Είναι σίγουρο, καρδιά μου, ότι υποκρίνεσαι,
μη μου κάνεις πως δεν ξέρεις, άλλο μη μου κρύβεσαι,
δυο αγάπες η αγκαλιά σου θέλει να μοιράζεται,
μα πιστεύω πως εκείνη για καμιά δε νοιάζεται…
