Σαν φυγόδικος γυρίζω
μες στη μαύρη σκοτεινιά,
απ’ αγάπη πληγωμένος
κι απ’ το σπίτι μου μακριά.
Αδικία, μαύρη φτώχια,
προδοσία, ξενιτιά
έχετε καταδικάσει
τα καλύτερα παιδιά.
Ξημερώνω μες στα πάρκα
σαν το άσωτο παιδί,
και βραδιάζω μες στους δρόμους
πότε εγώ και πότε εκεί.
Αδικία, μαύρη φτώχια,
προδοσία, ξενιτιά
έχετε καταδικάσει
τα καλύτερα παιδιά.
Με ρωτούν αν έχω σπίτι
να τους πω πως λέγομαι,
μα απάντηση δε δίνω
τι να πω που ντρέπομαι.
Αδικία, μαύρη φτώχια,
προδοσία, ξενιτιά
έχετε καταδικάσει
τα καλύτερα παιδιά.
