Σε είδαν μια βραδιά
να στέκεις δακρυσμένη
μπρος στην αμμουδιά.
Τον πόνο σου να λες
στης θάλασσας τα βράχια
και πικρά να κλαις.
Σαν πουλί θα σκίσω τον αγέρα
για φτερά θα βάλω το νοτιά
και χρυσή θα σου φορέσω βέρα
σαν γυρίσω από την ξενιτιά.
Μεγάλος ο καημός
της ξενιτιάς ο πόνος
και ο χωρισμός.
Τα μάτια π’ αγαπούν
τη θάλασσα αγναντεύουν
κι όλο καρτερούν.
Σαν πουλί θα σκίσω τον αγέρα
για φτερά θα βάλω το νοτιά
και χρυσή θα σου φορέσω βέρα
σαν γυρίσω από την ξενιτιά
