Όνειρο χαμένο που σε πίστεψα
κι όταν μεθυσμένη πίσω κοίταξα
έρημοι κι οι δύο, σ’ άγονο τοπίο
σκόνη η αγάπη που σου ορκίστηκα.
Σαν ψέμα, ψέμα κι εσύ
μες στη ζωή που περνά
σαν ψέμα κι εγώ μια γραμμή
που δεν τραβά πουθενά.
Νύχτα, κάθε νύχτα που σ’ αγκάλιαζα
ήταν το κορμί σου που ξεμυάλιζα
η καρδιά σου δρόμο, άνοιγε στον κόσμο
δίχως τα φεγγάρια που της χάριζα.
Σαν ψέμα, ψέμα κι εσύ
μες στη ζωή που περνά
σαν ψέμα κι εγώ μια γραμμή
που δεν τραβά πουθενά.
