Τον έλεγαν Κερέμ κι αγάπησε πολύ
κι απ’ τον βαρύ σεβντά τον άρπαξε η φωτιά
και κάηκε ο Κερέμ π’ αγάπησε πολύ
κι έχει στάχτη γενεί μες στην Ανατολή.
Μου λεν πως θα καώ κι εγώ σαν τον Κερέμ
με τούτη τη φωνή που καίει την ψυχή.
Μολύβι ο καιρός κι ο άνεμος πικρός,
βάλτε όλοι σκοπό ν’ αλλάξει ο καιρός.
Φωνάζω κι ας καώ κι εγώ σαν τον Κερέμ:
Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ,
αν δεν καούμε εμείς ν’ ανάψει πυρκαγιά,
πως θέλεις να γενεί να φύγει η σκοτεινιά.
Για να λάμψει η νύχτα πως θέλεις να γενεί,
αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ.
