Είναι η αγάπη μια ζωή που σπαρταράει
είναι μια μάνα που την πνίγει ο καημός
είναι ένας άγγελος που πέφτει και πονάει
είναι το αίμα που δακρύζει κι ο Θεός.
Το φως που γίναμε τη νύχτα τη νικάει
είμαστε μάτια μου η γη και ο ουρανός.
Αυτό το μίσος μόνο μ’ έρωτα περνάει
έτσι γεννιέται η ελπίδα και ο Σασμός
Ελπίδα και Σασμός…
Είναι ο ήλιος που φοβάται να γελάει
είναι ο πατέρας που θρηνεί γονατιστός
πάμε να σβήσουμε αυτό που μας πονάει
να πλύνουμε το αλάτι που γεννάει ο θυμός.
Το φως που γίναμε τη νύχτα τη νικάει
είμαστε μάτια μου η γη και ο ουρανός.
Αυτό το μίσος μόνο μ’ έρωτα περνάει
έτσι γεννιέται η ελπίδα και ο Σασμός
Ελπίδα και Σασμός…
Αυτή η ιστορία από πόνο έχει χορτάσει
είναι ένας φόνος διαρκής και σκοτεινός
κι αν λίγο χώμα δεν αρκεί να το σκεπάσει
η αγάπη δέντρο και καρπός της, ο Σασμός
