Ψυχρά, σαν ξένο πώς μπορείς και με κοιτάς,
εσύ που είχες ορκιστεί να μ’ αγαπάς.
Κι εγώ πονάω που αντικρίζω την αλήθεια.
Νύχτα σε γνώρισα, και φεύγεις νύχτα.
Τα παράπονα που έχω στην καρδιά μου μαζεμένα,
ήρθε η ώρα να τ’ ακούσεις ένα ένα:
Σε κατηγορώ γι’ αδιαφορία,
σε κατηγορώ για υποκρισία,
σε κατηγορώ γιατί έχεις πληγώσει
μια καρδιά που όλα σ’ τα είχε δώσει.
Σε κατηγορώ για αχαριστία,
σε κατηγορώ για προδοσία,
σε κατηγορώ γιατί μ’ έχεις σκοτώσει
και δεν το ‘χεις λίγο μετανιώσει.
Σε κατηγορώ.
Βροχή, στα μάτια μου ξεσπάει μια βροχή,
μπροστά, μπροστά σε μια βαλίτσα αδειανή.
Κι εσύ μου λες το σ’ αγαπώ από συνήθεια.
Νύχτα σε γνώρισα, και φεύγεις νύχτα.
Τα παράπονα που έχω στην καρδιά μου μαζεμένα,
ήρθε η ώρα να τ’ ακούσεις ένα ένα:
Σε κατηγορώ γι’ αδιαφορία,
σε κατηγορώ για υποκρισία,
σε κατηγορώ γιατί έχεις πληγώσει
μια καρδιά που όλα σ’ τα είχε δώσει.
Σε κατηγορώ για αχαριστία,
σε κατηγορώ για προδοσία,
σε κατηγορώ γιατί μ’ έχεις σκοτώσει
και δεν το ‘χεις λίγο μετανιώσει.
Σε κατηγορώ.
Σε κατηγορώ.
