Μια τρικυμία η βραδινή
την πήρε από μένα
κι έμεινα ένα σκαρί
που ‘χει πανιά σκισμένα
Μόνος, γυμνός να περπατώ
σε κοφτερά λιθάρια
αχ, την αρχαία μου ζωή
την έπαιξαν στα ζάρια.
Στις φλόγες η εικόνα της
να με τρυπά σαν σφαίρα
που σε μια νύχτα χάθηκε,
μάτωσε τον αγέρα
Αγάπης δάκρυα, όνειρα
που τα θυμάμαι ακόμα
ποτέ δε θα τα ξαναβρώ
πάνω στο ίδιο σώμα
Μόνος, γυμνός να περπατώ
σε κοφτερά λιθάρια
αχ, την αρχαία μου ζωή
την έπαιξαν στα ζάρια.
Στις φλόγες η εικόνα της
να με τρυπά σαν σφαίρα
που σε μια νύχτα χάθηκε,
μάτωσε τον αγέρα
