Και πως ν’ αρχίσω απ’ την αρχή
να βρω κουράγιο και ψυχή
και πάλι ν’ αγαπήσω;
Και να χαρίσω μια καρδιά
που ‘χει νωπή τη μαχαιριά
κι όλο κοιτάζει πίσω;
Καλύτερα στην ερημιά
παρά ξανά μες στη φωτιά.
Με τι ψυχή να ονειρευτώ
σε ποια πελάγη ν’ ανοιχτώ
για μια καινούρια αγάπη;
Όλα τα γκρέμισες εσύ
κι είμαι ένα έρημο νησί
και μέσα μου όλα στάχτη.
Καλύτερα στην ερημιά
παρά ξανά μες στη φωτιά.
