Σε συναντώ
Στις πιο περίεργες στροφές του εαυτού μου
Στην παραζάλη και στο χάος του μυαλού μου
Σε συναντώ
Στην απομόνωση και στις παλιές αιτίες
Στου έρωτά μου τις χαμένες πολιτείες
Κάθε τόσο ταξιδεύεις μαζί μου
Ζωή απ’ την ζωή μου
Ο ορίζοντας που ανοίγει την οθόνη
Του έρωτά μας του παλιού
Που δεν τελειώνει
Σε συναντώ
Στις πιο παράξενες της νύχτας παραισθήσεις
Και σ’ αγκαλιάζω τότε μ’ όλες τις αισθήσεις
Σε συναντώ
Στην ανακύκλωση του χρόνου που με ζωνει
Σε μιαν αγάπη που με ζει και δεν παλιώνει
