Δε λέει να ξημερώσει στους δρόμους της καρδιάς
σαν τον τυφλό προχωράω, πάω όπου με πας
σαν άμμος μέσα απ’ τα χέρια πάλι μου ξεγλιστράς
σαν το ουράνιο τόξο που ποτέ δεν ακουμπάς
Σε συναντώ στα σταυροδρόμια του κόσμου
εκεί που μ’ άφησες φως μου να καίω
παντού εσύ να μου θυμίζεις τον πόνο
που με άφησες μόνο να κλαίω
Σε συναντώ μες της καρδιάς τους χειμώνες
ξεχασμένες εικόνες στο χρόνο
στεγνή βροχή μες στης ψυχής μου το χώμα
είναι το δάκρυ μου ακόμα ματώνω
Μέσα στου νου τα σκοτάδια συνέχεια τριγυρνώ
με ένα δάκρυ στα μάτια πάλι σ’ αναζητώ
Κρυφά τριαντάφυλλα αφήνω στο μαξιλάρι σου
γίνομαι αστέρι και σβήνω τώρα για χάρη σου
