Μάτια βουρκωμένα και στο βλέμμα μοναξιά
Ξέσπασα πάλι και βρίζω δε μ’ αναγνωρίζω
Πρέπει να σε δω
Θέλω να τηλεφωνήσω μα να σ’ αντικρίσω
Θεέ μου δε μπορώ
Τώρα που δε σ’ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις εγώ αρρωσταίνω και σπάω στα δυο
Τώρα που δε σ’ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις για πάντα σωπαίνω και μελαγχωλώ
Χείλη ματωμένα, δαγκωμένα, δυνατά
Ξέσπασα πάλι και βρίζω δε μ’ αναγνωρίζω
Πρέπει να σε δω
Θέλω να τηλεφωνήσω μα να σ’ αντικρίσω
Θεέ μου δε μπορώ
Τώρα που δε σ’ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις εγώ αρρωσταίνω και σπάω στα δυο
Τώρα που δε σ’ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις για πάντα σωπαίνω και μελαγχωλώ
