Ρώταγα αν υπάρχει νύχτα δίχως φως,
φως χωρίς σκοτάδι ρώταγα ο τρελός,
όλοι μου απαντούσαν πάψε να ρωτάς,
ύστερα γελούσαν λέγαν έρωτας…
Κι άρχισα να τρέχω δίχως να κοιτάω
ούτε που πηγαίνω ούτε που πατάω,
μ’ έβγαλε ο δρόμος στην άκρη του γκρεμού,
νόμιζα ήμουν μόνος, ήσουνα παντού…
Ποιο τρελό αστέρι, ποιος αστερισμός
μέρα μεσημέρι έκλεψε το φως
κι άπλωσε μελάνι όταν δάκρυσα,
δίχως να το ξέρω σε ζωγράφισα…
Κι ήταν η ματιά σου μαύρος κεραυνός,
κάστρο μες στη νύχτα αρχιπέλαγος.
Πάλι χθες το βράδυ σ’ ονειρεύτηκα,
δίχως να το ξέρω ερωτεύτηκα
