Εσύ κοιμάσαι στο Παγκράτι
μες στα σεντόνια τ’ απαλά
κι αυτός να τρέχει μ’ άσπρο άτι
στα όνειρά σου τα τρελά
Έχει λυμένα τα μαλλιά του
κι ένα βελούδο βυσσινί
στα μάτια του και στα φιλιά του
δίνει στο σώμα σου φωνή
Σελήμ Σελήμ, φωνάζεις στριφογυρνάς
Σελήμ Σελήμ, και πάνω στ’ όνειρο ξυπνάς
είσαι μονάχη το κρεβάτι
και ξημερώνει στο Παγκράτι
Κερνάς τη νύχτα δυο τσιγάρα
και το ταξίδι αρχινά
φτάνεις στην έρημο Σαχάρα
τώρα σε λένε Αμινά
Αυτός σου τάζει δυο παλάτια
χρυσά παγώνια που μιλούν
και βλέπεις στα δικά του μάτια
τα δάκρυα σου να κυλούν
Σελήμ Σελήμ, φωνάζεις στριφογυρνάς
Σελήμ Σελήμ, και πάνω στ’ όνειρο ξυπνάς
είσαι μονάχη το κρεβάτι
και ξημερώνει στο Παγκράτι
