Πίσω στα πυκνά τα καφάσια
Σαν τη δαιμονισμένη γυρνάει
Χρόνια το γλυκό παλληκάρι
Περιμένει τη Σεράχ κι αγρυπνά
Αστράφτει το σπαθί του καβαλάρη
Σαν τη φωτιά σαν φωτιά
Τα σίδερα λυγίζουν και σπαράζονται
Τα κορμιά τα κορμιά
Και αρπάζει τη Σεράχ
κι όλες λέν’ Αλλάχ, Αλλάχ
Εϊ γκιουλέ ολσούν
Κλαίνε στα χαρέμια οι σκλάβες
Τρέμουν την οργή του Πασά
Κλαίνε στο σεράι οι αγάδες
Ποθούσαν της Σεράχ την ομορφιά
