Όπως η μέρα που περνά
κι ο ήλιος τη φωτίζει
όπως η μπόρα που ξεσπά
στο χώμα που μυρίζει.
Όπως τα λόγια που θυμώνουν
και ζωντανεύουν τη φωτιά
μες στη ζωή μου ανταμώνουν
οι θάλασσες με τη στεριά.
Όπως κυλάει αυτό το βράδυ
έτσι κι εσύ να μ’ αγαπάς
κι αν η πληγή γίνει σημάδι
να το θυμάσαι, να γυρνάς
να το θυμάσαι, πίσω να γυρνάς.
Όπως κυλάει αυτό το βράδυ
έλα στα μάτια κοίταξέ με
έγινε θάνατος το χάδι
κάπου κοντά σου χώρεσέ με.
Να σ’ ανταμώνω δε μου φτάνει
δε φτάνει απλά να με κρατάς
είν’ η ζωή μου ένα κατάρτι
μ’ ένα πανί να το φυσάς.
