Κάτω απ’ τα κτήρια στο Βανκούβερ μα μου λείπει η Αθήνα
Τελευταίο γράμμα που σου στέλνω πριν να φύγω αλήθεια
Δεν ξέρω άμα θα φτάσω σπίτι είμαι πάλι πίτα
Πέρασαν μήνες όμως νιώθω σαν την πρώτη νύχτα
Ίσως μωρό μου και να σου ‘πα ψέματα
Ίσως και αλήθεια να μην μπορώ να αγαπήσω
Το μόνο που κρατάω από μας είναι τα βλέμματα
Αφού την αγάπη σου δεν την αξίζω
Είναι αστείο πως νιώθω πιο κενός από ποτέ
Τώρα που έχω τα πιο πολλά από όσα είχα ποτέ
Χάρτινα είδωλα
Άλλοι τα λένε χρήματα
Κυνηγάν το τίποτα
Ερωτεύονται τα ασήμαντα
Αν δεν με πίστευε ο young θα έψαχνα ακόμα την λύση
Θα έγραφα μόνος στο σπίτι δεν θα έπαιρνα ότι μου αξίζει
Δε ψάχνω πια την μοναξιά πάντα εκείνη με βρίσκει
Έχω τα πάντα στην ζωή μου μα ζωή μου μου λείπεις
Και αν κάποιος φταίει για αυτό
Αυτός είμαι εγώ
Θεέ μου δε σε συγχωρώ
Που με έκανες κενό
Και αν κάποιος φταίει για αυτό
Αυτός είμαι εγώ
Θεέ μου δε σε συγχωρώ
Που με έκανες κενό
Ο bro μου λέει να κουλάρω να γίνω πιο ανοιχτός
Να κάνω feat με artists και να ‘μαι φιλικός
Πως να μιλάω με τους ψεύτες εγώ είμαι αυθεντικός
Πως να το νιώσουν οι ραππερ βγήκα απ’ τον Περισσό
Θα βγάλουνε μύρια
Θα αγοράσουν κτήρια
Μα η ζωή τους πιο ψεύτικη από του Mega σίριαλ
Σκάμε με τα minigun
Μάλλον με τα minicar
Σκάω με το το 19 εσυ που ήσουνα;
Δεν είμαι ραππερ μωρό μου, δεν είμαι τραγουδιστής
Είμαι ο ορισμός της καλής μουσικής
Σαν τον Ηρακλή είμαι selfmade στη φάση είμαι εκγενετής
Πριν να βγάλω το “Κοίτα” που ήσασταν όλοι εσείς;
Που ήσασταν όλοι εσείς;
Yeah-yeah-yeah
Που ήσασταν;
Και αν κάποιος φταίει για αυτό
Αυτός είμαι εγώ
Θεέ μου δε σε συγχωρώ
Που με έκανες κενό
Και αν κάποιος φταίει για αυτό
Αυτός είμαι εγώ
Θεέ μου δε σε συγχωρώ
Που με έκανες κενό
