Έτσι όπως άφησες τα πράγματα σου σπίτι μου
τα βρήκα και έβαλα φωτιά για να τα κάψω
κι ότι απομένει από τις στάχτες σου στον θάνατο
θα γράψω να ρθει να το βρει να σε ξεχάσω.
Το όνομα σου διέγραψα και την οθόνη μου έσπασα
να μην μπορώ μια λέξη να σου πω,
μεσάνυχτα σε έσβησα και το πρωί πως γέλασα
μα ήτανε ακόμα η ώρα τρεις!
Κι είπα να βάψω τα δωμάτια μαύρα χρώματα
να βάλω κόκκινες κουρτίνες και χαλιά
να ταξιδέψω το κορμί μου σε άλλα στρώματα
με αντισώματα και ανεμελιά.
Μα πόσο ανίκητα μου φαίνονται τα χώματα
που έχω θάψει τα δικά σου τα κλειδιά
και πως να σβήσω τα δικά σου αποτυπώματα
μέσα από τα σώματα και την καρδιά,
σκιές και χρώματα
σκιές και χρώματα…
Μεσάνυχτα σε έσβησα και το πρωί πως γέλασα
μα ήτανε ακόμα η ώρα τρεις!
Κι είπα να βάψω τα δωμάτια μαύρα χρώματα
να βάλω κόκκινες κουρτίνες και χαλιά
να ταξιδέψω το κορμί μου σε άλλα στρώματα
με αντισώματα και ανεμελιά.
Μα πόσο ανίκητα μου φαίνονται τα χώματα
που έχω θάψει τα δικά σου τα κλειδιά
και πως να σβήσω τα δικά σου αποτυπώματα
μέσα από τα σώματα και την καρδιά,
σκιές και χρώματα
σκιές και χρώματα
