Στάλα βροχής δάκρυ ζωής
στα βλέφαρά μου όταν αργείς
κι η μοναξιά κατακλυσμός
σαράκι μέσα μου ο καημός
Σκότωσέ με πάλι αν θες
εγώ για δυο ζωές
εσένα στο ’χω πει
πως θ’αγαπάω
Σκότωσέ με αν θες ξανά
γλυκιά μου μαχαιριά
να σ’αποκτήσω πάλι λαχταράω
Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει
κι η καρδιά μου ραγισμένη
που ’χεις πάει με ρωτάει
και σαν ποτηράκι σπάει
Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει
κι όλο λέει πως θα γυρίσεις
τα σπασμένα της κομμάτια
να ξανακολλήσεις
Λείπεις εσύ κι είναι η ζωή
δίχως σφυγμό μοιάζει νεκρή
γύρνα και πες μου άμα μπορείς
πως μάλλον δε θα ξαναρθείς
Σκότωσέ με πάλι αν θες
εγώ για δυο ζωές
εσένα στο ’χω πει
πως θ’αγαπάω
Σκότωσέ με αν θες ξανά
γλυκιά μου μαχαιριά
να σ’αποκτήσω πάλι λαχταράω
Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει
κι η καρδιά μου ραγισμένη
που ’χεις πάει με ρωτάει
και σαν ποτηράκι σπάει
Μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει
κι όλο λέει πως θα γυρίσεις
τα σπασμένα της κομμάτια
να ξανακολλήσεις
