Ένα μαχαίρι τα στήθια μου καρφώνει
που λίγο λίγο, ζυγώνει στην καρδιά
αχ! το μαχαίρι αυτό που με πληγώνει
είναι η μαύρη, η δική σου απονιά.
Σκότωσέ με, δεν μπορώ χωρίς εσένανε να ζήσω
σκότωσέ με, στη δικιά σου αγκαλιά να ξεψυχήσω.
Μέρα και νύχτα, για σένα αργοπεθαίνω
και μες στο κλάμα ζητώ παρηγοριά
μα δεν πειράζει, εγώ θα περιμένω
ώσπου να φτάσει το μαχαίρι στην καρδιά.
Σκότωσέ με, δεν μπορώ χωρίς εσένανε να ζήσω
σκότωσέ με, στη δικιά σου αγκαλιά να ξεψυχήσω.
