Σοφίτα

Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα.
Φιλιά πεταμένα δεξιά, αριστερά.
Ήρθε η ώρα να μπει κάποια τάξη,
να βγάλει και πάλι η ζωή μου φτερά.

Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα.
Οι φόβοι μου όλοι σαλεύουν δειλά
μα ίσως είναι λάθος σκέφτομαι πάλι
να λέω πως όλα πηγαίνουν καλά.

Όλο πάει και πάει και πάει
και πάει η ζωή μου και πέφτει στον τοίχο
και σπάει σε κομμάτια μικρά και γελάει.
Και ότι όνειρο ζω πάντα μένει μισό
και στα χέρια μου απάνω με βλέμμα θολό
στο κενό σαν παιδί ξεψυχάει.

Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα.

Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα.
Τα πρώτα μου λόγια τις πρώτες χαρές
έχουν σκεπάσει τώρα άγνωστες λέξεις,
παράξενες σκέψεις και σκόνη του χθες.

Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα.
Τα πόδια μου τρέμουν το σώμα κλειστό
μα ίσως είναι λάθος σκέφτομαι πάλι
το φως εδώ πάνω να μένει σβηστό.

Όλο πάει και πάει και πάει
και πάει η ζωή μου και πέφτει στον τοίχο
και σπάει σε κομμάτια μικρά και γελάει
Και ότι όνειρο ζω πάντα μένει μισό
και στα χέρια μου απάνω με βλέμμα θολό
στο κενό σαν παιδί ξεψυχάει.

Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα…

Ότι όνειρο πάντα το ζω μισό…
Όποιο όνειρο πάντα το ζω μισό…
Κάθε όνειρο πάντα το ζω μισό.