Σπασμένο στα δυο το φεγγάρι
ανάμεσα στου πεύκου τα κλαδιά
Σύννεφο μαύρο του γιαλού το παλικάρι
στάζει το δάκρυ του στου πόνου την ποδιά
Σπασμένο το φεγγάρι
στου πεύκου τα κλαδιά
στον άνεμο κλωνάρι
σπασμένη κι η καρδιά
Ο κόσμος μικρός στο ποτήρι
πικρός και σκοτεινός σαν φυλακή
δίχως ελπίδα, δίχως φως και παραθύρι
σαν μαύρο πέλαγο και τούτη Κυριακή
