Στραβά το καπελάκι μου
στριμμένο το τσιγάρο
πολλές φουρτούνες πέρασα
και δε φοβάμαι χάρο.
Τη θάλασσα πολέμησα
του κόσμου την αρμύρα
μα τώρα που σε γνώρισα
την κάτω βόλτα πήρα.
Στ’ ουρανού την άκρη
Παναγιά σε φίλησε
παγωμένο δάκρυ
στην καρδιά μου κύλησε.
Στραβά το καπελάκι μου
στο χέρι κομπολόι
μετρώ τα σκαλοπάτια σου
κι η έγνοια σου με τρώει.
Μα πριν με διώξεις, άκαρδη
θερμά παρακαλώ σε
περκάλι βενετσάνικο
να κοιμηθούμε στρώσε.
