Στα βουνά, στα βουνά,
στα βουνά γλυκοχαράζει
κι η καρδιά, κι η καρδιά,
κι η καρδιά μου αναστενάζει.
Πρωί πρωί ο ήλιος θα βγει
να φωτίσει στη γη
τους απέραντους τους τόπους,
θ’ ανατείλει και θα στείλει μιαν αχτίδα,
μιαν ελπίδα στους ανθρώπους.
Χρυσέ μου ήλιε, καλέ μου φίλε
στείλε και σ’ εμένα μιαν αχτίδα
να στεγνώσεις τα δάκρυά μου,
να ζεστάνεις την καρδιά μου
και ν’ αναστήσεις την κάθε μου ελπίδα.
Στα βουνά, στα βουνά,
στα βουνά γλυκοχαράζει
κι η καρδιά, κι η καρδιά,
κι η καρδιά μου αναστενάζει.
Χρυσέ μου ήλιε, καλέ μου φίλε
στείλε και σ’ εμένα μιαν αχτίδα
να στεγνώσεις τα δάκρυά μου,
να ζεστάνεις την καρδιά μου
και ν’ αναστήσεις την κάθε μου ελπίδα.
Στα βουνά, στα βουνά,
στα βουνά γλυκοχαράζει
κι η καρδιά, κι η καρδιά,
κι η καρδιά μου αναστενάζει.
