Νύχτα µε φωτιά στα χέρια της,
Νύχτα µε νερό.
Δες πως ρίχνει τα µαχαίρια της
Κι όποιον πετύχει το θεριό.
Δες πως πιάνει το µαντήλι της,
Όλο το χωριό,
Κατακόκκινο απ’ τα χείλη της,
Σπίθες πετά στον ουρανό.
Στα ίδια δίχτυα µπλεγµένοι και οι δυο.
Ο κόσµος νύχτα µα τι να φοβηθώ;
Από το κορµί σου δένοµαι,
Από το κορµί µου δένεσαι,
Έτσι πάει σε τούτο το χορό.
Από το κορµί σου δένοµαι,
Από το κορµί µου δένεσαι
Κι αν χαθείς µαζί σου θα χαθώ.
Λόφοι µε κεράκια όρθια,
Σπίτια στο γκρεµό.
Μάτια που αιώνες βλέπουνε,
Ίσια στο κύµα τ’ αλµυρό.
Έτσι είναι, φως µου, οι άνθρωποι,
Φύση και γραφτό,
Σα ζευγάρια πάντα πέφτουνε,
Μέσα στον ίδιο τον χορό.
Στα ίδια δίχτυα µπλεγµένοι και οι δυο.
Ο κόσµος νύχτα µα τι να φοβηθώ;
Από το κορµί σου δένοµαι,
Από το κορµί µου δένεσαι,
Έτσι πάει σε τούτο το χορό.
Από το κορµί σου δένοµαι,
Από το κορµί µου δένεσαι
Κι αν χαθείς µαζί σου θα χαθώ.
