Γιατί κι εγώ να μην μπορώ να φεύγω σαν τα κύματα
που κρύβονται μακριά;
Στα βράχια σου χτυπώ και νιώθω πως πεθαίνω και συνθλίβομαι
στα μάτια σου μπροστά.
Να σου μιλώ, ποτέ δεν καταφέρνω όπως θα `θελα,
τα λόγια όλο ξεχνώ
και τις στιγμές τις κόβω και μοιράζονται στα χέρια σου
που δυνατά κρατώ,
Πόσα μου χάρισες.
Και τραγουδώ τις ιστορίες που μόνος μου τις έφτιαξα
και είναι για μας τους δυο
και ισορροπώ στο πάθος και το λάθος που σου χάρισα
και ναυάγησα μες στον δικό σου ωκεανό.
