Έσπασε η αντοχή μου,
τέλειωσε η υπομονή μου,
είσ’ αλάτι στην πληγή μου,
δεν μπορείς να ‘σαι μαζί μου.
Τη μέρα για νύχτα, το άσπρο για μαύρο,
τι τώρα τι αύριο, εγώ φεύγω από `δω.
Στα όρια της τρέλας μ’ έχεις φέρει
όμως φτάνει,
θα ρίξω πέτρα πίσω, θα εξαφανιστώ,
μην ξαναπέσω πάλι
στης καρδιάς σου την πλεκτάνη,
σαν τον καπνό θα γίνω και θα σκορπιστώ.
Δεν μπορώ να ζω στο ψέμα
και σε πράγματα στημένα,
σ’ ό,τι μου θυμίζει εσένα
θέλω πια να βάλω τέρμα.
Τη μέρα για νύχτα, το άσπρο για μαύρο,
τι τώρα τι αύριο, εγώ φεύγω από `δω.
Στα όρια της τρέλας μ’ έχεις φέρει
όμως φτάνει,
θα ρίξω πέτρα πίσω, θα εξαφανιστώ,
μην ξαναπέσω πάλι
στης καρδιάς σου την πλεκτάνη,
σαν τον καπνό θα γίνω και θα σκορπιστώ.
Στα όρια της τρέλας.
