Αυτό το γράμμα το στερνό
απ’ το παλιό λιμάνι
στο γράφω τώρα που πονώ
για το Σταμάτη Κομνηνό
στη Νέα Ορλεάνη
Όταν περνάς Ωκεανό
μ’ Αύγουστο και φεγγάρι
να θυμηθείς τον Κομνηνό
που ήταν γεφύρι να περνώ
και στα στενά λυχνάρι
Πουλί κανένα δεν πετά
την ώρα που βραδιάζει
ποιος είναι αυτός που μελετά
το θάνατο στη λεβεντιά
Χριστέ μου και μοιράζει
