Αντε να δω πως θα συνεχίσω…
Έφτασα στη δουλειά λιγάκι άργησα
Στραβά με κοίταξε το αφεντικό μου
μου είπε άργησες και ανησύχησα
Σιγά μαλάκα μου μη θες και το καλό μου
Είπα από μέσα μου το χαμογέλασα
Του είπα κάτι για το αυτοκίνητο μου
Άλλη μια μέρα δήθεν ξεκίνησε
Και εγώ ακόμα ψάχνω να βρω τον εαυτό μου
Πάλι απέναντι ήρθες και κάθισες
Με τις χιλιάδες σου τις ερωτήσεις;
Α Παναγία μου μονο μου με άφησες
Δεν έχω πάνω μου χιλιάδες απαντήσεις
Ενώ απορίες έχω αμέτρητες
Δεν ζήτησα ποτέ όμως να βρω τις λύσεις
Κράτησα απόσταση τόση όση έπρεπε
Ποτέ στα μάτια της δάκρυ μου μην κυλίσεις
Ποτέ στις μαύρες της και τις σκοτούρες της
Ούτε στιγμή μην τις υπερτιμήσεις
Πως ήμουν κάποτε εγώ στο πλάι της
Άστηνε ήσυχη να κάνει την αρχή της
Να πάει όπου γούσταρε και όπου λαχτάρισε
Να βρει οτι έλειπε απ’την ζωή της
Κοντά της τίποτα εμένα δεν μου λείπε
Απάγκιο μου ήτανε μονάχα η φωνή της
Σκοντάφτω πάνω της όπου και να σταθώ
Λες και είναι όλοι δρόμοι δική της
Χιλιάδες οι φωνές που υπάρχουνε γύρω μου
Εγώ ακούω μονάχα την δική της
Και αυτό το πάτημα πάνω στο στέρνο μου
Δεν μου πάρτο άλλο δεν το αντέχω
Οι δρόμοι ανοίγονται να τρέξω λέφτερος
Ακόμα πες μου γιατί κοντά της τρέχω
Πολύ με κούρασα και με σιχάθηκα
Στο κάθε βήμα της να’μαι το θέμα
Αυτή αμέριμνη μπορεί να κάθεται
Και εγώ ακροβατώ επάνω σε ένα νήμα
Άντε ψυχούλα μου πάρτο απόφαση
Ότι και αν γίνει θα’ναι πάντα στο μυαλό μου
Πάντα κρυστάλλινη και αψεγάδιαστη
Η καθαρότητα στο πλάνο το θολό μου
Πάντα υπέροχη και απροσάρμοστη
Αν ήτανε αλλιώς πως θα’τανε τραγούδι
Σαν προσευχή είναι στο στόμα μου
Πάνω στο σώμα μου το πιο όμορφο λουλούδι
Η όμορφη η βροχή πάνω στο τζαμι μου
Που συντροφιά κάνω στην μοναξιά μου
Αν ήτανε πλάι μου θα τελείωνε άδοξα
Υπεύθυνη για την κακορουτινά μου
Αυτό δεν γίνεται πλέον στις μέρες μας
Ο έρωτας λέει γίνεται αγάπη
Η αγάπη φόβητρο μα και συνήθεια
Και ετσι γίνονται με την ταμπέλα αγάπη
Δε διαφέρω από κανένανε
Το ίδιο μπέρδεμα εχω μέσα στο μυαλό μου
Αλλιώς το σκέφτομαι και το ονειρεύομαι
Και αλλιώς το λέω και περνάω τον καιρό μου
Όλα τα είπα και όλα τα έκανα
Ελπίζω κάποιοι τα μισά να κατάλαβαν
Έτουτα θα’ταν το κύκνειο άσμα μου
Μα τα δαιμόνια μου όλοι φωτιές μου ανάβαν
Ωρα καλή όπου και αν βρίσκεσαι
Για σένα ναι δε θα με ξανα ρωτήσω
Αρκεί που έφτασα ως τα αυτάκια σου
Ζωή μισή και πως θα καταντήσω…
