Ανεξίτηλο σημάδι
μου άφησες το βράδυ
που βρεθήκαμε.
Λάγνο το δικό σου βλέμμα
τι κι αν ήταν ψέμα
όσα ζήσαμε.
Στάχτη ‘γιναν τα φιλιά
στην πρώτη μας συνάντηση,
την καρδιά μου πήρες
κι έφυγες μακριά
μα θέλω να σε δω,
δε θέλω να ‘σαι ανάμνηση
σε θέλω κι ας πονώ.
Δεν μπορώ πια να σε σβήσω
και να σε αφήσω,
είσαι πια σκιά.
Πες τι λάθη έχω κάνει
να σ’ αγαπώ δε φτάνει;
Γύρισε ξανά.
Στάχτη ‘γιναν τα φιλιά
στην πρώτη μας συνάντηση,
την καρδιά μου πήρες
κι έφυγες μακριά
μα θέλω να σε δω,
δε θέλω να ‘σαι ανάμνηση
σε θέλω κι ας πονώ.
