Σε κοιτώ ν’ αργοπεθαίνεις
σε μια θάλασσα από θλίψη
τώρα πια γνωρίζουν όλοι
όλα εκέινα που ‘χες κρύψει
μέσα σου για να φωλιάζεις
και να νοιώθεις λίγο ωραία
μες στον άσχημό τους κόσμο
μόνο αυτά είχες για παρέα
Τι κι αν πέρναγαν οι μέρες
και ξεθώριαζαν οι εικόνες
πέταγες τα καλοκαίρια
κούρνιαζες μες στους χειμώνες
Τι κι αν φεύγανε τα πλοία
και χανόντουσαν τα τρένα
πάντα είχες μια αλήθεια μέσα στο δικό τους ψέμα, μέσα στο δικό τους ψέμα
Μα για να τους μοιάσεις σε μάλωσαν
μια φθηνή αγάπη σου χρέωσαν
μα δεν έμεινες, πήγες πιο πέρα
δε χωράς μες στη δική τους μέρα
Μη μασάς και μη λυπάσαι
κοίατα γύρω όλα αλλάζουν
σημασία γιατί δίνεις σ’ όσους δεν το χαμπαριάζουν
Αφού ξέρεις πως στον κόσμο
ο καλός καλό δε βρίσκει
την καλή τη γεύση ξέρουν
μόνο λίγοι ουρανίσκοι
Την αγάπη νοιώθουν μόνο όσοι ξέρουν ν’ αγαπάνε
όλοι οι υπόλοιποι μαζί της άσκοπες στιγμές περνάνε
Την ξεχνάνε μες στο χρόνο
η ζωή τους δίχως φρένα
εσύ κάτσε εδώ ψυχή μου, στάση απλή είναι για σένα, στάση απλή είναι για σένα
Μα για να τους μοιάσεις σε μάλωσαν
μια φθηνή αγάπη σου χρέωσαν
μα δεν έμεινες, πήγες πιο πέρα
δε χωράς μες στη δική τους μέρα
