Στην φτώχεια μας την αυλή
κάποια πίκρα μας τυλίγει
πάντα υπάρχει καρδιοχτύπι
και το δάκρυ δε μας λείπει
Στην φτώχεια μας την αυλή
η χαρά μας είναι λίγη
αλλά μάθαμε όταν κλαίμε
Δόξα το Θεό να λέμε
Στην φτώχεια μας την αυλή
βγήκε ένα λιγνό δενδράκι
Δε μας νοιάζει το καημένο
έτσι που `ναι μαραμένο
Στη φτωχειά την αυλή
θα `ρθει το καλοκαιράκι
το δεντράκι μας θ’ ανθίσει
κι η ζωή θα ξαναρχίσει
