Πως είναι δυνατόν, εγώ να σε ζητώ κι εσύ να μην υπάρχεις στη ζωή μου
Ραγίζει η φωνή, ματώνει η ψυχή και μόνη συντροφιά μου η σιωπή γιατί;
Δε μπορώ να σε ξεχάσω, δε μπορώ να ησυχάσω,
υποσχέθηκες για πάντα θα ‘σαι εδώ
Το δικαίωμα που βρήκες και από τη ζωή μου βγήκες
που δεν είσαι πια κοντά μου, σε μισώ
Με εγκατέλειψες στη μέση της βροχής,
πως να ζήσω αν ποτέ δε ξαναρθείς
Πως είναι δυνατόν, δεν είσαι πια εδώ, εσύ που ήσουν πάντα στήριγμά μου
Το δάκρυ μου κυλά, εσύ στο πουθενά και νιώθω να με πνίγει η μοναξιά ξανά…
