Εξύπνησα ένα πρωί και πήρα φόρα τα στενά
και με τον ήλιο χρυσαφί μες στην Αρχαία Αγορά
στην Πλάκα, στα Εξάρχεια μετά και στο Λυκαβηττό
από ψηλά θα φτιάξεις πιο εύκολα έναν νέο προορισμό
Μες στην πόλη αυτή
θέση έχει μονάχα η καρδιά
Κι αν η νύχτα σε βρει
πιες μια μπύρα και πες ’’γεια χαρά’’
Καθώς συλλογιζόμουν μέσα σε μια τζούρα μοναξιάς
ο δρόμος μου με έβγαλε κάπου κοντά στην Αθηνάς
Σε κάποιο γέρο έδωσα τα τελευταία μου ψιλά
μιας και το τραίνο έχασα πίνω μαζί του δυο κρασιά
Μες στην πόλη αυτή
μου είπε, θέση έχει μόνο η καρδιά
Κι αν η νύχτα σε δει
έλα βρες με και πες μου ένα ’’γεια’’
Τη μέρα κρύβονται οι άνθρωποι μα η Αθήνα φανερώνει
όσα θάψαμε σαν ένοχοι στο χθες.
Ό,τι χωρίζει, κάπου ενώνει κι αν η νύχτα σε σκοτώνει
κάτσε δίπλα μου και στην υγειά της πιες.
Να η παράσταση αρχίζει, όταν η πόλη ετούτη ανθίζει όλα μου
φαίνονται σαν θέατρο σκιών.
Πουτάνες, πρέζα, νταβατζήδες, μπάτσοι, χούλιγκαν και φλώροι
μαριονέτες στη σκηνή των Αθηνών.
Μες στην πόλη αυτή ζευγαρώνουν κρυφά οι ψυχές
δώσε κάτι κι εσύ και θ’ ακούσεις παλιές μουσικές.
Μες στην πόλη αυτή όλα μοιάζουνε φανταχτερά
μάλλον ήπια πολύ ήρθε η ώρα να πω “γεια χαρά”.
