Τα σπίτια ήταν μόνα τους
κι οι φίλοι στον αγώνα τους
στα νύχια των φιλάθλων
Κι εγώ κοιτούσα μόνος μου
Αν θα μου φτάσει ο χρόνος μου
Στη χώρα των επάθλων
Πίνω νερό και βρέχομαι
Κι όλοι εμείς που αντέχουμε
Τη νύχτα του αιώνα
Φιλάμε με κατάνυξη
Κάθε καινούρια άνοιξη
Του πάθους την εικόνα
Στη σκιά
Στην Ακρόπολη θα φταίμε
Μάγκες εδώ στη σκιά
Στα παλιά καπηλειά
Στις παράγκες
Όχι πιο μακριά
Να περνάνε να λένε
Οι μάγκες μεγάλη καρδιά
Τρώμε τα κρακεράκια μας
Και στα κομπιουτεράκια μας
Μιλάμε σαν παιδάκια
Να πίνουνε τα γάλα τους
Τα ρέστα με στην γυάλα τους
Σκακιέρες και φιδάκια
Πιάσε μου κι ένα μάλμπορο
Κοιτάζω γύρω και μπορώ
Να βλέπω και να γράφω
Κι αυτά που γράφω γίνονται
Κι ύστερα παραδίνονται
Στου δρόμου φωτογράφου
