Στην αγκαλιά μου δεν κοιμούνται αγγελούδια
κοιμούνται μόνο κάτι έρημα πουλιά
απ’ τα χειλάκια τους δε βγαίνουνε τραγούδια
είναι ο ήχος της καρδιάς τους που χτυπά.
Τρομαγμένα τα καημένα, αρπαγμένα από μένα
από μένα, από σένα κι όπου βγει
έχουν μιαν ανάσα μόνο
στην καρδιά τους έχουν πόνο
για ν’ ανοίγουνε την πόρτα στη γιορτή
έχουν μιαν ανάσα μόνο
στην καρδιά τους έχουν πόνο
για ν’ ανοίγουνε την πόρτα στη γιορτή
Στην αγκαλιά μου δεν κοιμούνται αγγελούδια
μόνο χαμίνια, θεατές κι ακροατές
που ξεχαστήκανε μαζεύοντας λουλούδια
και αποκτήσαν του Θεού τις αρετές.
Τρομαγμένα τα καημένα, αρπαγμένα από μένα
από μένα, από σένα κι όπου βγει
έχουν μιαν ανάσα μόνο
στην καρδιά τους έχουν πόνο
για ν’ ανοίγουνε την πόρτα στη γιορτή
έχουν μιαν ανάσα μόνο
στην καρδιά τους έχουν πόνο
για ν’ ανοίγουνε την πόρτα στη γιορτή
Τρομαγμένα τα καημένα, αρπαγμένα από μένα
από μένα, από σένα κι όπου βγει
έχουν μιαν ανάσα μόνο
στην καρδιά τους έχουν πόνο
για ν’ ανοίγουνε την πόρτα στη γιορτή
έχουν μιαν ανάσα μόνο
στην καρδιά τους έχουν πόνο
για ν’ ανοίγουνε την πόρτα στη γιορτή
