Βουλιαγμένες σκεπές
κι ασπρισμένα πεζούλια,
κλειδωμένες σιωπές
και σπασμένα χερούλια.
Αναμνήσεις πολλές
στα σοκάκια γραμμένες
και εικόνες παλιές
στα τοιχάκια βρεγμένες.
Στην παλιά μου εικόνα
καρφωμένη βελόνα
κι ο ιστός μου μετάξι
στον καημό μου ν’ αράξει.
Στεναγμό να κεντίσω
όταν πίσω γυρίσω
που θ’ ανάψουν λογάκια
στα δικά μου στιχάκια.
Παραθύρια κλειστά
με τα τζάμια σπασμένα
και στο τζάκι μπροστά
τα βελούδα στρωμένα.
Αναμνήσεις πολλές,
σκονισμένα στολίδια
κι ανθισμένες αυλές
του οντά τα σανίδια.
