Στην πλατεία του Καρύτση
χθες το δειλινό
μάλωσα με το κορίτσι
το μελαχροινό
Κι όταν έφτασα Κλαθμώνος
δάκρυσα που ήμουν μόνος
κι όταν πήρε να νυχτώσει
το ‘χα μετανιώσει
Το μαλώνω, το μαλώνω
την καρδούλα του ματώνω
κι ύστερα το μετανοιώνω
και την πόρτα του χτυπώ
Το χωρίζω το χωρίζω
και στο σπίτι του γυρίζω
με λαχτάρα να του πω
πιο πολύ πως τ’ αγαπώ
Στην πλατεία του Καρύτση
δίχως αφορμή
μάλωσα με το κορίτσι
μια κακιά στιγμή
και δυο δρόμους παρακάτω
χθες απόγευμα Σαββάτο
τα ‘βαλα μες στον θυμό μου
με τον εαυτό μου.
