Στην πόρτα του παράδεισου
μια νύχτα με τ’ αγιάζι
ένα πουλάκι κάθεται
με πόνο και μαράζι
και τραγουδάει και μιλάει
και βαριαναστενάζει.
Στην πόρτα του παράδεισου
μια νύχτα με τ’ αγιάζι.
Την πόρτα ετούτη όποιος περνά
μονάχος τη διαβαίνει
δεν έχει φίλο να πονά
μήτε μανούλα ν’ αγρυπνά
και να τον περιμένει.
Στην πόρτα του παράδεισου
φυτρώνει ένα δεντράκι
μα του καημού τα δάκρυα
του γίνανε φαρμάκι
κι ο χωρισμός κι η ξενιτιά
αχ αυτή η ξενιτιά
μαχαίρι και φαρμάκι.
Στην πόρτα του παράδεισου
φυτρώνει ένα δεντράκι.
