Δακρύζω,
μα δε με λυπάσαι,
και θες πάντα να ’σαι
εσύ η αιτία που πονώ.
Στην τρέλα με φτάνεις
και επιδεικτικά το απολαμβάνεις.
Στην άκρη με βάζεις,
πονάω κι εσύ το διασκεδάζεις.
Δακρύζω,
μα δε συγκινείσαι,
και πάντοτε είσαι
αυτό που αγαπάω και μισώ.
Στην τρέλα με φτάνεις
και επιδεικτικά το απολαμβάνεις.
Στην άκρη με βάζεις,
πονάω κι εσύ το διασκεδάζεις.
