Το σπίτι μας κοντά στη θάλασσα
η αρμύρα θα το χτίσει.
Τα χρώματα του ουρανού που θα ‘ρχονται
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά.
Το σπίτι μας κοντά στη θάλασσα
η αρμύρα θα το χτίσει.
Και με το πέταγμα των γλάρων να γητεύεις
κύματα, ανέμους και καιρούς.
Κοντά στο γαλανό νερό
και στα χλωρά καλάμια.
Πάνω στις όχθες της σιωπής
άπλωνα πέταλα κόκκινα
για να στεγνώσουν την αυγή
με τις αχτίδες του ήλιου.
Σε βλέπω κιόλας να διαβαίνεις
σαν μοίρα ελπίδα φωτεινή.
Τον πόνο της καρδιάς μου να γιατρεύεις
στης αγκαλιάς σου τη φωτιά.
