Στης γειτονιάς τα σκαλοπάτια, κάθε βράδυ
κρυφά βλεπόμαστε σαν είμαστε παιδιά
κι όπως ετρέμαν οι καρδιές στο πρώτο χάδι,
όνειρα πλάθαμε, αγάπη μου γλυκιά.
Τώρα, του κόσμου η απονιά
εγκρέμισε τα σκαλοπάτια,
στη μακρινή τη γειτονιά
χτίστηκαν τώρα εκεί, παλάτια
και χάθηκ’ η παλιά γωνιά,
φέρνοντας δάκρυα στα μάτια.
Στης γειτονιάς τα σκαλοπάτια, κάποιο βράδυ,
το πρώτο, μου `δωσες, αξέχαστο φιλί
κι όπως μας έκρυβε, σαν φίλος, το σκοτάδι,
μας βρήκε κάποτε και η ανατολή.
Τώρα, του κόσμου η απονιά
εγκρέμισε τα σκαλοπάτια,
στη μακρινή τη γειτονιά
χτίστηκαν τώρα εκεί, παλάτια
και χάθηκ’ η παλιά γωνιά,
φέρνοντας δάκρυα στα μάτια.
