Μη με κοιτάς τόσο βαθιά
ξέρεις που μ’ είδες,
αιώνες πριν, κάποια βραδιά
στις πυραμίδες
Στην Αντιόχεια μετά
σ’ ένα μπορντέλο,
να σ’ αγαπώ, να σε πονάω
και να σε θέλω.
Είμαι η Ελένη, η Θεοδώρα, η Σαλώμη
ήμουν στην Τροία, στο Βυζάντιο, στη Ρώμη.
Είμαι η Μαρία η Δαλιδά και η Ρεβέκκα
είσαι ο άντρας κι εγώ είμαι η γυναίκα,
είσαι ο άντρας κι εγώ είμαι η γυναίκα.
Γυμνή χορεύτρια, βασίλισσα, εταίρα
εσένα είχα μες στο νου μου νύχτα και μέρα
κι ας ήσουν σκλάβος, Μεγ’ Αλέξανδρος, αλήτης
μαχαιροβγάλτης, καταδότης ή και προφήτης.
Είμαι η Ελένη, η Θεοδώρα, η Σαλώμη
ήμουν στην Τροία, στο Βυζάντιο, στη Ρώμη.
Είμαι η Μαρία η Δαλιδά και η Ρεβέκκα
είσαι ο άντρας κι εγώ είμαι η γυναίκα,
είσαι ο άντρας κι εγώ είμαι η γυναίκα,
είσαι ο άντρας κι εγώ είμαι η γυναίκα.
