Πνιγμένος σε ξένα νερά
Μες στην πόλη μικρός μες στη νύχτα χαμένος
Ζηλεύεις τη λύπη μισείς τη χαρά
Και για να ‘σαι σωστός να κοιτάς σαστισμένος
Στου δρόμου την άκρη γελούν τα παιδιά
Και σε κάποια γωνιά το μυαλό ταξιδεύει
Και όσο θες να πετάξεις αν δεν έχεις φτερά
Πως να πάρεις σειρά η σιωπή σε γυρεύει
Στου μυαλού το βυθό έχω ανάψει φωτιά
Είμαι μπρος στο γκρεμό με ανοιχτά τα φτερά
Με παρέα το φόβο σε καινούργια τροχιά
Σαν θα φτάσω μακριά θα έχω μείνει πια μόνος
Στη χώρα του τρόμου μίλια πέρα μακριά
Έχουν στήσει φωλιά της ζωής τα μαχαίρια
Και εδώ κάτω χορεύουν στο ρυθμό σου στοιχειά
Με θλιμμένη μάτια και με άδεια τα χέρια
Μέσα σε όνειρο κρύψε ένα πιάνο βαθύ
Να ζεστάνει η φωνή να πεισμώσει το βλέμμα
Κι αν σε ψάχνουν τα χρόνια παίξ’ το πάλι παιδί
Με ιδρωμένη ψυχή και με κρύο το αίμα
