Βγείτε στο δρόμο χάλκινα,
η νύχτα είναι γιορτή γι’ αυτόν που πονά,
τραγούδια για πληγές, άγνωστα τυχόν,
τάγμα μοναχών η αγάπη.
Ταξίμι για σινιάλο κάνε μου,
να βγάλω μια φωνή παλιά του καημού,
στον κόσμο ν’ ακουστεί άδικα τυχόν,
τάγμα μοναχών η αγάπη.
Πάρε με ζωή στα χέρια σου αγκαλιά,
δώσ’ μου αναπνοή ν’ ανέβω τα σκαλιά,
πάρε με γιατί στην πλάτη έχω σταυρό,
θα πεθάνω αν δε σε βρω.
Πάρε με ζωή στα χέρια σου λοιπόν,
τόση αναπνοή κι ακόμα είμαι απών,
πάρε με γιατί στην πλάτη έχω σταυρό,
θα πεθάνω αν δε σε βρω.
Ήλιε που ξέρεις γράμματα,
για πες μου, ετούτη η αυγή τι γράφει μετά;
Θα σμίξουν οι στεριές κάποτε τυχόν;
Τάγμα μοναχών η αγάπη.
